Teveel om op te noemen.
8 september 2017 - Eskifjörður, IJsland
Hallo allemaal!
We zijn weer een paar dagen verder, en we maken zoveel mee en zien zoveel dat het weer tijd wordt voor een nieuwe blog! =D Anders onthou ik het allemaal niet meer haha. Ik heb ook echt het idee dat ik zoveel dingen vergeet te vertellen..
Na het westen, hebben we de afgelopen dagen het noorden van IJsland mogen ontdekken. Wederom prachtig! Vanuit Akureyri zijn er verschillende toeristische trekpleisters te bezoeken.
Dat brengt me bij onze eerste situatie; Vlak voor Akureyri is een natuurgebied, de Vatsness Peninsula. Je kan deze rond rijden, maar wij wilden alleen het laatste gedeelte bekijken. Via een slechte gravelroad kom je dus uiteindelijk naar de bezienswaardigheid. In dit geval (althans dat zegt Google) een rotsformatie die wel mooi was om te zien. Helaas regende het erg veel die dag en de wegen waren glad en bezaaid met plassen water. De kuilen in de weg waren moeilijk zichtbaar. Nouja, ze waren wel zichtbaar maar je kon dus niet zien hoe diep ze waren. Maar, Carlo en ik op pad. Totdat we halverwege een wel heel raar geparkeerde auto tegenkwamen met een aantal bijna in paniek rakende Chinezen. We zijn gestopt (we konden het niet over ons hart verkrijgen) en hebben ze geprobeerd te helpen. Wat inhield dat we met een Chinese man op onze achterbank naar de dichtstbijzijnde boerderij zijn gereden, en een vreemde boer in ons beste Google translate hebben geprobeerd uit te leggen dat de auto uit de greppel gesleept moest worden. De boer begreep ons uiteindelijk en sprong in zijn traktor. Helaas was de auto niet uit de greppel te trekken en moesten we de Chinezen achterlaten nadat we de alarmcentrale hadden gebeld. De rotsformatie hebben we maar overgeslagen.
Een tijdje later stopten we op een plek waar een mooi ravijn lag. En er lagen schapen te rusten. Voor de grap zei ik dat ik ze wel even zou knuffelen, en het schaap nam dat letterlijk. Hij kwam op me af lopen terwijl ik aan het filmen was, hij leek best agressief. Dus ik sprong in de auto terwijl het beest me volgde. En daarna nog één. Terwijl ik in de auto aan het panikeren was naar Carlo toe voelde ik opeens de auto bewegen. Carlo barste in lachen uit en riep dat de schapen tegen de auto aan het 'duwen' waren. Of ze waren hun rug aan het krabben ofzo maar het was een beetje vreemd. Na een tijd durfde ik uit de auto te komen en hebben we nog wat foto's genomen. Voor de mensen die denken dat ik een grapje maak; ik heb alles op film haha. Dit soort situaties maken Carlo en ik dus bijna elke vakantie wel mee. Best typisch, maar daarom niet minder leuk!
Die avond hebben we in het lekkerste bed ooit geslapen. De volgende dag konden we fris en fruitig op pad. Voor het eerst sinds we op het eiland waren scheen het zonnetje. Op het programma een paar watervallen;
Allereerst de waterval Godafoss. Een mooie maar niet al te grote waterval. Veel toeristen en dan met busladingen tegelijk, opgepropt om maar een waterval te kijken. Mooi, maar wij wilden verder. De auto kwam goed van pas. Na meer dan een uur rijden kwamen we bij de tweede waterval aan; de Aldeyjarfoss. Een grotere waterval dan de eerste, veel minder druk dus zoveel beter! Deze hebben jullie ook kunnen zien op Facebook.
Maar er is meer. Want nog verder de bergen in ligt de Hrafnabjargafoss waterval. Een immens grote waterval waar miljoenen liters water naar beneden kletteren. De Godafoss valt in het niet bij deze krachtige waterbron. Even waren we helemaal alleen, je moet namelijk een flink stuk over ruig terrein rijden. Het voelde zo onwerkelijk, het is zo machtig, het is moeilijk voor te stellen. Gelukkig hebben we foto's =D. Oh, en vraag me niet hoe ze aan al deze gekke namen komen. Uitspreken is al helemaal onmogelijk. Helaas kan ik hem niet invoeren op de kaart van reislogger, evenals de Aldeyjarfoss. Anders konden jullie zien waar hij ongeveer lag. Ach, nu blijft hij wat meer verborgen.
Na de hobbelige tocht terug naar de ringroad, besloten we nog 'even' naar Lake Myvatn te gaan. Een super groot meer met allerlei eilandjes, vulkanische gebieden en de Hverfjall vulkaan. Helaas zat het weer niet mee dus deze hebben we de klim naar boven tot de volgende dag uitgesteld. En dat was een super goed idee, want gisteren was het heerlijk zonnig en helder. De klim naar boven was pittig. De vulkaankrater is zo'n 300 meter hoog. 140 meter diep en een kilometer in diameter. Je kunt de krater helemaal rondlopen. Wàt een uitzicht! Spectaculair is het juiste woord. Het zwarte landschap met weinig begroeiing vloeit over in groene heuvels. Dieren zie je niet, soms een vogel. Wel veel mugjes. In de verte zagen we de thermale bronnen. Stoom komt hier gewoon uit de grond omdat de lavastromen onder de grond door lopen. De aarde is zo'n fascinerend iets!
Onze volgende stop was een 'veld, of een soort open vlakte eigenlijk, waar bubbelende en kokende modder de grond uit komt. De lucht.. Tsja. Hoe rotte eieren ruiken weet ik niet precies, maar het was zeker 10 keer erger. Heel bijzonder om kraters in de grond te zien waar kokende blubber uit borrelt. Thermale bronnen waar stoom uit spuit en die zoveel geluid maken, dat het lijkt alsof je naast een weg met voorbij razende auto's staat. De kleuren van het landschap variëren enorm. Of dat nou komt door het zwavelgehalte weet ik niet. Bruine klei met daarin groene/witte vlakken. Het lijkt wel een soort schimmel. Bijzonder mooi ook weer. Ik hoop jullie snel de foto's en filmpjes te laten zien.
Na een korte stop zijn we doorgereden naar de Dettifoss waterval. De krachtigste waterval van IJsland, en van Europa. Ondertussen hebben we een paar lifters meegenomen (best gezellig) en na een lekkere regenbui kwamen we kletsnat bij de waterval aan. Die zoveel mist produceerde dat je ook daar zeiknat van werd. En warempel, kwamen we toch diezelfde chinezen weer tegen! Ze herkenden ons ook nog en bedankten ons voor onze hulp. We waren wel blij dat we ze tegenkwamen, als je hier hulp nodig hebt dan kun je best wat uren wachten.. Het is niet abnormaal dat het soms tussen de 10 en 15 uur duurt. Zeker als je je op een F-road of iets dergelijks bevind. En om nou in mijn beste IJslands uit te leggen dat we op de 711, of ook wel de Vatnsnesvegur stonden, maar dan niet aan het begin maar aan het eind.. Tsja, dat was iets dat even niet lukte.
Na de waterval zijn we doorgereden naar Egilsstadir en hier hebben we heerlijk gegeten. Daarna snel een airbnb geboekt in Eskifjordur bij een aardige kerel die ons een hoop tips heeft gegeven voor in de omgeving. Ook houden we de aurora forecast nauwlettend in de gaten. Er is een zonnestorm gaande dus de kans dat het noorderlicht gezien wordt is super groot. Een stel dat we een paar dagen geleden hebben ontmoet stuurden ons foto's van het westen. Bij ons was het helaas dichtbevolkt. We rijden snel verder naar het zuiden. Hier zijn ook meer actieve vulkanen en gletsjers. En meer kans op clear skies, en desnoods slapen we in de auto als het moet. Er zijn veel picknickplekken naast de weg waar je mag stoppen en overnachten. We hebben er zin in!
Zo, dat is weer een heel verhaal! Fingers crossed voor heldere nachten.
Liefs van ons!
We zijn weer een paar dagen verder, en we maken zoveel mee en zien zoveel dat het weer tijd wordt voor een nieuwe blog! =D Anders onthou ik het allemaal niet meer haha. Ik heb ook echt het idee dat ik zoveel dingen vergeet te vertellen..
Na het westen, hebben we de afgelopen dagen het noorden van IJsland mogen ontdekken. Wederom prachtig! Vanuit Akureyri zijn er verschillende toeristische trekpleisters te bezoeken.
Dat brengt me bij onze eerste situatie; Vlak voor Akureyri is een natuurgebied, de Vatsness Peninsula. Je kan deze rond rijden, maar wij wilden alleen het laatste gedeelte bekijken. Via een slechte gravelroad kom je dus uiteindelijk naar de bezienswaardigheid. In dit geval (althans dat zegt Google) een rotsformatie die wel mooi was om te zien. Helaas regende het erg veel die dag en de wegen waren glad en bezaaid met plassen water. De kuilen in de weg waren moeilijk zichtbaar. Nouja, ze waren wel zichtbaar maar je kon dus niet zien hoe diep ze waren. Maar, Carlo en ik op pad. Totdat we halverwege een wel heel raar geparkeerde auto tegenkwamen met een aantal bijna in paniek rakende Chinezen. We zijn gestopt (we konden het niet over ons hart verkrijgen) en hebben ze geprobeerd te helpen. Wat inhield dat we met een Chinese man op onze achterbank naar de dichtstbijzijnde boerderij zijn gereden, en een vreemde boer in ons beste Google translate hebben geprobeerd uit te leggen dat de auto uit de greppel gesleept moest worden. De boer begreep ons uiteindelijk en sprong in zijn traktor. Helaas was de auto niet uit de greppel te trekken en moesten we de Chinezen achterlaten nadat we de alarmcentrale hadden gebeld. De rotsformatie hebben we maar overgeslagen.
Een tijdje later stopten we op een plek waar een mooi ravijn lag. En er lagen schapen te rusten. Voor de grap zei ik dat ik ze wel even zou knuffelen, en het schaap nam dat letterlijk. Hij kwam op me af lopen terwijl ik aan het filmen was, hij leek best agressief. Dus ik sprong in de auto terwijl het beest me volgde. En daarna nog één. Terwijl ik in de auto aan het panikeren was naar Carlo toe voelde ik opeens de auto bewegen. Carlo barste in lachen uit en riep dat de schapen tegen de auto aan het 'duwen' waren. Of ze waren hun rug aan het krabben ofzo maar het was een beetje vreemd. Na een tijd durfde ik uit de auto te komen en hebben we nog wat foto's genomen. Voor de mensen die denken dat ik een grapje maak; ik heb alles op film haha. Dit soort situaties maken Carlo en ik dus bijna elke vakantie wel mee. Best typisch, maar daarom niet minder leuk!
Die avond hebben we in het lekkerste bed ooit geslapen. De volgende dag konden we fris en fruitig op pad. Voor het eerst sinds we op het eiland waren scheen het zonnetje. Op het programma een paar watervallen;
Allereerst de waterval Godafoss. Een mooie maar niet al te grote waterval. Veel toeristen en dan met busladingen tegelijk, opgepropt om maar een waterval te kijken. Mooi, maar wij wilden verder. De auto kwam goed van pas. Na meer dan een uur rijden kwamen we bij de tweede waterval aan; de Aldeyjarfoss. Een grotere waterval dan de eerste, veel minder druk dus zoveel beter! Deze hebben jullie ook kunnen zien op Facebook.
Maar er is meer. Want nog verder de bergen in ligt de Hrafnabjargafoss waterval. Een immens grote waterval waar miljoenen liters water naar beneden kletteren. De Godafoss valt in het niet bij deze krachtige waterbron. Even waren we helemaal alleen, je moet namelijk een flink stuk over ruig terrein rijden. Het voelde zo onwerkelijk, het is zo machtig, het is moeilijk voor te stellen. Gelukkig hebben we foto's =D. Oh, en vraag me niet hoe ze aan al deze gekke namen komen. Uitspreken is al helemaal onmogelijk. Helaas kan ik hem niet invoeren op de kaart van reislogger, evenals de Aldeyjarfoss. Anders konden jullie zien waar hij ongeveer lag. Ach, nu blijft hij wat meer verborgen.
Na de hobbelige tocht terug naar de ringroad, besloten we nog 'even' naar Lake Myvatn te gaan. Een super groot meer met allerlei eilandjes, vulkanische gebieden en de Hverfjall vulkaan. Helaas zat het weer niet mee dus deze hebben we de klim naar boven tot de volgende dag uitgesteld. En dat was een super goed idee, want gisteren was het heerlijk zonnig en helder. De klim naar boven was pittig. De vulkaankrater is zo'n 300 meter hoog. 140 meter diep en een kilometer in diameter. Je kunt de krater helemaal rondlopen. Wàt een uitzicht! Spectaculair is het juiste woord. Het zwarte landschap met weinig begroeiing vloeit over in groene heuvels. Dieren zie je niet, soms een vogel. Wel veel mugjes. In de verte zagen we de thermale bronnen. Stoom komt hier gewoon uit de grond omdat de lavastromen onder de grond door lopen. De aarde is zo'n fascinerend iets!
Onze volgende stop was een 'veld, of een soort open vlakte eigenlijk, waar bubbelende en kokende modder de grond uit komt. De lucht.. Tsja. Hoe rotte eieren ruiken weet ik niet precies, maar het was zeker 10 keer erger. Heel bijzonder om kraters in de grond te zien waar kokende blubber uit borrelt. Thermale bronnen waar stoom uit spuit en die zoveel geluid maken, dat het lijkt alsof je naast een weg met voorbij razende auto's staat. De kleuren van het landschap variëren enorm. Of dat nou komt door het zwavelgehalte weet ik niet. Bruine klei met daarin groene/witte vlakken. Het lijkt wel een soort schimmel. Bijzonder mooi ook weer. Ik hoop jullie snel de foto's en filmpjes te laten zien.
Na een korte stop zijn we doorgereden naar de Dettifoss waterval. De krachtigste waterval van IJsland, en van Europa. Ondertussen hebben we een paar lifters meegenomen (best gezellig) en na een lekkere regenbui kwamen we kletsnat bij de waterval aan. Die zoveel mist produceerde dat je ook daar zeiknat van werd. En warempel, kwamen we toch diezelfde chinezen weer tegen! Ze herkenden ons ook nog en bedankten ons voor onze hulp. We waren wel blij dat we ze tegenkwamen, als je hier hulp nodig hebt dan kun je best wat uren wachten.. Het is niet abnormaal dat het soms tussen de 10 en 15 uur duurt. Zeker als je je op een F-road of iets dergelijks bevind. En om nou in mijn beste IJslands uit te leggen dat we op de 711, of ook wel de Vatnsnesvegur stonden, maar dan niet aan het begin maar aan het eind.. Tsja, dat was iets dat even niet lukte.
Na de waterval zijn we doorgereden naar Egilsstadir en hier hebben we heerlijk gegeten. Daarna snel een airbnb geboekt in Eskifjordur bij een aardige kerel die ons een hoop tips heeft gegeven voor in de omgeving. Ook houden we de aurora forecast nauwlettend in de gaten. Er is een zonnestorm gaande dus de kans dat het noorderlicht gezien wordt is super groot. Een stel dat we een paar dagen geleden hebben ontmoet stuurden ons foto's van het westen. Bij ons was het helaas dichtbevolkt. We rijden snel verder naar het zuiden. Hier zijn ook meer actieve vulkanen en gletsjers. En meer kans op clear skies, en desnoods slapen we in de auto als het moet. Er zijn veel picknickplekken naast de weg waar je mag stoppen en overnachten. We hebben er zin in!
Zo, dat is weer een heel verhaal! Fingers crossed voor heldere nachten.
Liefs van ons!
Groetjes karin