The teardrop of India.

Oftewel de traan van India. Zo wordt Sri Lanka ook wel genoemd. Op de kaart is het net een traan die onder India hangt. 

Ik realiseerde me dat wat informatie over het land zelf ook wel leuk is om even te vermelden. Al die verhalen van ons zijn wel leuk, maar we horen genoeg leuke weetjes van locals. 
Sri Lanka is bijvoorbeeld 1,5 keer zo groot als Nederland en telt ongeveer 22,4 miljoen inwoners. Er is een droog en een nat gedeelte. Het natte gedeelte is dichter bevolkt dan het droge gedeelte (logisch..) en Sri Lanka is het meest dichtbevolkte land van Azië. In de hoofdstad Colombo wonen ongeveer 600.000 mensen. De valuta is de Sri Lankaanse Roepie. En €1,- staat nu tot 181 Roepie. Voor ons dus heel gunstig, voor de lokale bevolking dus niet. 

Zoals ik eerder al heb benoemd; alles is hier voor ons super goedkoop. De mensen rekenen hier nog geen toeristenprijzen. Iets wat wij erg kunnen waarderen omdat je in andere landen toch als een soort ‘hogere klasse’ wordt aangezien omdat je hier op reis bent. Hier ben je gewoon nog lekker gelijk.

De Sri Lankaanse vlag beeldt als enige vlag ter wereld 4 verschillende religies uit. Namelijk het grootste geloof; het Boeddhisme (decleeuw en het rode kader), het hindoeïsme (het oranje kader), de islam (het groene kader) en de gele rand om de vlag geeft de andere minderheden aan, zoals het Christendom. Van alles wat dus!  
 

Het tijdsverschil is hier nu 3,5 uur later. Waar dat halve uur vandaan komt, geen idee! Wel is het hier heel vroeg licht en vroeg donker. De bevolking is daar ook op ingesteld. Vroeg uit bed (uur of 5/6) en vroeg naar bed (een uur of 8/9 ‘s avonds). Overdag kan het namelijk heel warm worden! De gevoelstemperatuur van een paar dagen geleden was 42 graden.

Je zou denken dat het voornaamste exportproduct thee zou zijn. Zeker omdat je hier letterlijk bergen met thee tegenkomt. Nu spraken we een local en die kon ons vertellen dat thee eigenlijk op nummer 2 komt. Men vertrekt hier uit Sri Lanka om elders te gaan werken om zo geld te verdienen voor thuis. Hun diensten zijn dus export nummer 1.

Afijn. Terug naar onze verhalen! 
Want ik was gebleven bij onze safari. Ook heb ik eerder al benoemd dat het hier nu het droge seizoen is dus het was een grote, open, vlakte. Haha. Maar het was zeker de moeite waard! Nationaal park Uda Walawe is een park van 308.21 km2 en bestaat sinds juni 1972. Het is een park waar vele olifanten, krokodillen, waterbuffels, watervogels, pauwen en herten zich huisvesten. Met een jeep ga je door het park heen. Het is vrij toeristisch maar goed, er wordt respectvol met de omgeving en de dieren omgegaan. Dat was fijn. We hebben meerdere olifanten van heel dichtbij gezien. Omdat het dry season is, komen de dieren drinken in het meer wat middenin het park ligt. In het regenseizoen valt er zoveel regen, dat de sluis naar de nabijgelegen rivier wordt open gezet zodat het water weg kan en de dieren kunnen blijven waar ze zijn. Al met al een geslaagde dag! Leuk om de dieren te zoeken tussen de bomen en de struiken. Onze gids was wel erg gefocust op het kleine wild. Voornamelijk hagedissen. Maar ja, die hebben we thuis ook wel. Na een toffe safari en een heerlijke maaltijd van onze host hebben we geprobeerd om de Melkweg op de foto te zetten. Je hebt hier prachtige en heldere avonden met weinig lichtvervuiling dus je kunt heel veel sterren zien! Dus de Melkweg zien kan ik ook weer van mijn lijstje afstrepen! 
 

De volgende ochtend hebben we een vroege wandeling gemaakt met onze host die ons veel vertelde over hoe het leven (en zijn leven) er in Sri Lanka aan toe gaat. De jongste zoon moet zijn ouders in huis nemen. Ook trouwen de mensen hier vrij jong en komen er daarna vrij snel kinderen die later de zorg en ondernemingen over moeten nemen van hun ouders. Allemaal dingen die bij ons soms hetzelfde maar soms ook compleet anders geregeld zijn. De verbazing van onze host was dan ook wel grappig dat het voor ons bijvoorbeeld ook hard werken is om in ons huis te kunnen wonen.

Vanaf Uda Walawa wilden we eerst naar Ella toe. Een stadje in de bergen. Echter hadden we nog best wel zin in het strand. Want zeg nou zelf; de temperaturen waren ernaar! Dus besloten we met een aantal omwegen naar Arugam Bay te gaan. Dat ging ongeveer zo; bus kwam niet opdagen bij Uda Walawa, dus Tuktuk, die ons er halverwege uitgooide dus toch maar weer bus. Daarna overstap op busstation maar bus ging pas over 1,5 uur dus weer Tuktuk. Maar, wij waren in de kustplaats Arugam Bay. Wat overigens gewoon een toeristische trekpleister is, maar dan nog niet met echte toeristenprijzen. Je scheen daar goed te kunnen surfen. Dus toen we ons hutje aan het strand hadden betrokken gingen wij vol goede moed op zoek naar Dylan’s, de surfschool die wij als tip kregen.

Carlo had al wat surflessen gevolgd dus die ging was al snel de golven de baas. En alhoewel ik eerst dacht dat het me nooit ging lukken; het ging gewoon in 1 keer goed! Bleef gewoon een golf lang op de surfplank staan. En zo volgden er meer golven. Heb wel een aantal keren mensen aangevaren omdat het erg druk was in het water. En natuurlijk heb ik ook golven gehapt haha. Maar zeker een supertoffe ervaring en ik zou het sowieso weer doen als ik de kans kreeg! Ondertussen hadden we een oproepje geplaatst op Facebook wie er een taxi wilde delen richting Ella. Scheelt toch weer kosten. Al zijn de taxichauffeurs wel boefjes hoor! Maar met flink onderhandelen kom je er wel. Dus we vervolgden onze reis naar bergstadje Ella.

Koele en aangename lucht kwam ons tegemoet. Het uitzicht vanuit de bergen is adembenemend mooi en hoog!! Je krijgt er spontaan hoogtevrees van. Ella ligt zo’n 1000 meter boven het zeeniveau. Het staat bekend om de Ella Rock (heel hoog), Little Adam’s Peak (minder hoog maar ook hoog) en de Nine Arch Bridge (de Negenbogenbrug. Ook hoog). Er zijn gezellige restaurantjes en hotelletjes. Al merk je wel dat Ella een sprong vooruit gaat maken omdat ze overal megahotels aan het bouwen zijn. Na een vroege start waren we net op tijd om de beroemde blauwe trein over de brug aan te zien komen rijden. Gaaf gezicht! Je kan ook gewoon over de brug lopen en er op zitten, op het randje lopen of noem maar op wat je wilt doen (radslagen ofzo, niet gedaan overigens..).  Het enige wat niet kan is je drone oplaten. Het geluid van de drone triggert de dieren en op die plek voornamelijk de enorme bijen die hun gigantische nesten onder de bogen hadden gebouwd. Het zoemen van de drone klinkt namelijk net alsof er een enorme zwerm muggen of bijen langs komt. Nog geen 10 seconden in de lucht en onze drone was het mikpunt geworden van een bijenaanval. Dus snel maar weer naar beneden. We konden helaas niet voorkomen dat we een paar bijen hebben gehalveerd. Maar de volgende keer letten we zeker beter op of proberen we het gewoon niet. 
 

Ons volgende mikpunt was Little Adam’s Peak. Hij heet Little maar hij is nog steeds 1141 meter hoog met een prachtig uitzicht over Ella Gap en over de Ella Rock. Het werd wel steeds later op de dag, dus zweten maar! Maar het was het zeker de moeite en het zweet waard. We hebben die avond in ieder geval heerlijk geslapen.

Op dinsdag hebben we de trein gepakt naar Nanu Oya. Het voorstadje van Nuwara Eliya. Ook wel klein Engeland genoemd. Het stadje is namelijk in 1818 door de Engelsen gesticht. Het ligt 1868 meter boven de zeespiegel. De trein deed er zo’n 3 á 4 uur over maar het was prima te doen in onze derde klas met gereserveerde stoelen. Ook bij deze reis is het uitzicht fantastisch! Uitgestrekte theevelden, hoge bergen en diepe dalen. Alles is groen. Watervalletjes en beekjes en opeens kregen we een hele zooi naaldbomen; net als op de Veluwe. We zijn in de middag aangekomen bij ons hostel en we hebben gelijk onze stoute wandelschoenen aangetrokken om naar Pedro’s tea factory te gaan. Een theefabriek op ongeveer 2 kilometer loopafstand. We hebben hier een kleine tour gehad door de fabriek die sinds eind jaren 90 draait en voor een heel groot gedeelte zorgt van de thee die wordt geëxporteerd.

Wat weetjes;
- De thee wordt ‘s nachts gemaakt omdat kleur en smaak overdag anders zijn door de fermentatie van de thee. 
- In deze fabriek maken ze de ‘basis’ van thee, grote merken zoals Lipton en Dilmah kopen dit op en voegen hun eigen aroma’s en kruiden toe. 
- Hoe groter de theebladeren, hoe lichter de thee. Hoe kleiner de blaadjes (of gruis) hoe donkerder de thee. 
Al met al een super leuke tour. Toen wij vertrokken kwamen de werkmannen net naar de fabriek toe. Grappig om te weten dat zoiets simpels als thee, toch een ingewikkeld proces doormaakt.

Na de theefabriek zijn we doorgelopen naar Lovers Leap, een 30 meter hoge waterval. Het is de hoofdbron van drinkwater voor de stad Nuwara Eliya. Je mag er in zwemmen, maar ze hebben liever niet dat het water vies wordt. De naam Lovers Leap komt van het verhaal van een prins, die niet mocht trouwen met het meisje waarmee hij wilde trouwen. Zij zijn toen samen van de waterval afgesprongen. Vandaar de naam Lovers (geliefden) Leap (sprong). Een beetje als Romeo en Julia. Toch ietwat lugubere romantiek als je het mij vraagt...

En dan zijn we vandaag, woensdag 12 september, met de trein vertrokken vanuit Nanu Oya om naar de grote stad Kandy te gaan. Weer een stuk met de trein (4 uur) maar oh wat mooi! Dit keer konden we rustig in de deuropening zitten/hangen. De conducteur wilde de deuren eigenlijk dicht houden omdat er regelmatig ongelukken gebeuren omdat mensen onvoorzichtig zijn als de deuren open staan. Maar we hebben ons blijkbaar netjes gedragen, want we hoorden hem niet klagen. Weer een ding af kunnen strepen op mijn lijst. Dat gaat lekker!  

En dan gaan we morgen weer op stap. Maar daar ga ik een volgende keer meer over vertellen. Eerst maar eens heeeel vroeg ons bed uit morgen.

Lief dat jullie weer hebben meegelezen! Ik ga binnenkort eens wat foto’s posten op Facebook denk ik.

Tot snel en veel liefs!
Lisette en Carlo