The final story

Hoi allemaal . Ik denk dat dit onze laatste blog wordt, we hebben nu nog maar een paar uur over voordat we het (voor ons) koude Nederland weer binnen mogen vliegen. We gaan jullie (hopelijk) nog één keer vermaken met onze verhalen! 

Ik kreeg van Nicoline het verzoek of ik wat Gambiaans geld kon verzamelen; challenge accepted! Bij de receptie van het hotel zit een wisselbureautje. Als toeristen hier geld komen wisselen of op komen nemen, dan krijgen ze hele nette briefjes. Nu weet ik van 2 jaar geleden nog dat dit helemaal niet zo was. Gambiaans geld is geen Gambiaans geld als het niet op markten heeft gezworven. Dan heeft het zo'n lekkere vislucht hihi (Sorry Nicoline!). Dus toen ik vroeg of ik wat minder mooie briefjes mocht, keek de wisseljongen ons verbaasd aan.  Nadat ik had beloofd om het geld niet met foto en al op internet te plaatsen kregen we het mee. De stinkende/beschadigde briefjes brengen ze nu naar de bank waar het wordt vernietigd. Zo komt er steeds weer 'schoon' geld. Zonde, schone briefjes hebben we thuis ook haha! 

Onze trip naar Senegal is niet doorgegaan omdat Simon, onze gids, kampte met malaria. Als het virus eenmaal in je lichaam zit, komt het met vlagen weer terug. Niets aan te doen helaas, maar wel lastig! Al hoorden we van iemand anders dat het op zich ook niet heel speciaal was. Daarom zijn we woensdagochtend heel vroeg opgehaald om het binnenland van Gambia nog wat beter te verkennen. In onze groene toeristentaxi hebben we wel 2 of 2,5 uur gereden voordat we bij onze bestemming aan kwamen. Onderweg kwamen we over een super drukke, maar een echt niet normaal-je hebt ogen in je rug/achterhoofd etc. nodig drukke markt. Eenmaal daar vandaan vervolgden we onze weg door een strook groen, nou met wel 10 verschillende kleuren groen. Gambia is in het regenseizoen zo mooi! 
Het lijkt net of je in het verre Azië zit met de palmbomen, rijstvelden en dus groen zo ver je kunt kijken.  Maar goed, langs kleine dorpjes en talloze politiestops (misschien wel 20, de politie wordt toch wel betaald en ze moeten iets te doen hebben vertelde Simon), reden we steeds verder het binnenland in. De dorpjes worden steeds kleiner, de huisjes steeds simpeler. En op een gegeven moment zijn het een soort plaggenhutten zonder elektriciteit en stromend water. Water haalt men bij een tappunt of uit een put. Oja, en af en toe moeten we uitwijken voor een geit of een ezel die op de weg staat. En toch, ondanks dat de mensen zo 'simpel' leven, zien ze er goed gekleed en vrij gelukkig uit. Mooi om te zien hoe kinderen zich in een compound vermaken met een kruiwagen, of dat ze aan het elastieken zijn. Heerlijk toch! Was dat thuis soms ook maar eens zo. Weg met al die technologie en gewoon weer back to basic. Eigenlijk niet meer mogelijk in onze maatschappij, maar soms zou het wel lekker zijn... Haha oja, en het woordje van deze vakantie is toch wel Tubab, wat blanke betekend. De kinderen (en soms ook volwassenen) benoemen dat vrij vaak naar ons. Is ook niet zo gek natuurlijk, we zijn vergeleken met de bevolking hier natuurlijk spierwit. Al zijn we deze weken wel iets bijgebruind. 

Na onze autorit kwamen we in the middle of nowhere bij een haven een een toeristenhotel. Alhoewel hotel, bouwplaats. Als ik in dat hotel zou hebben gezeten dan zou ik 'Red mijn vakantie' hebben gesommeerd om me per direct op te komen halen. Maar goed. We mochten met een bootje mee om nog wat dieper de natuur in te gaan. Langs de Gambia River zijn erg veel vertakkingen met mangrovebossen en mooie groene vlaktes. Een mooi gebied om vogels te spotten (pelikanen, reigers en nog meer vogels waarvan ik geen verstand heb). Maar ook hyena's en bushpigs (wilde zwijnen) en ander klein wild. Onze vogelgids werd enthousiast van elke mus die voorbij vloog. Het was wel ontzettend warm dus we smolten zowat dat bootje uit. We waren blij toen we weer aan land waren en met een koel drankje in de schaduw konden zitten. 
Na een kleine lunch vervolgden we onze weg richting de Abca lodge. We zijn nog even gestopt bij een klein plaggenhut- dorpje waar we even binnen in een compound mochten kijken en waar er meteen gevraagd werd naar sweeties en minties. Oja en paracetamol, want de kids hebben slechte tanden van al het snoepen.. Hoe krom haha. 

De Abca lodge ligt verscholen tussen de hoge bomen en grenst aan een vertakking van de Gambia River. Het is een mooi en rustig plekje, en als we eerder hadden geweten dat dit bestond, waren we er zeker een paar nachten geweest! Met onze voeten in de rivier koelden we even wat af. Met de nadruk op even, want het water begon snel te zakken zodat we er niet meer bij konden. Nouja, het was toch bijna tijd om te gaan. Eenmaal terug in het hotel hebben we lekker gedoucht en heerlijk gegeten bij the green mamba. De stroom viel nog een keer uit en toen kon je lekker naar de donkere lucht en naar de sterren kijken. De eigenaar herkende ons nog van de vorige keer en we zijn door het personeel uitgenodigd om te komen poolen en borrelen. Gezellig tentje dus. 

Woensdagnacht heeft het vanaf 04:00 uur tot een uur of 08:00 flink geregend, geonweerd en gewaaid. We werden er wakker van. Donderdag ochtend hebben we een lange strandwandeling gemaakt. We wilden nog wat schelpen zoeken en hadden bedacht dat de storm vast wat dingen aan zou laten spoelen. Het viel op zich wel mee met de schatten. We hadden nog geen 100 meter gelopen en ja hoor; de eerste man kwam aanhobbelen. Uiteindelijk hadden we 3 of 4 mannen achter en naast ons lopen. Mannen (of misschien alleen de mannen hier, geen idee) hebben niet zoveel verstand van schelpen zoeken. Maar we kwamen dus met het halve strand weer retour.. Ach, het was vast lief bedoeld. De strandwandeling voor 's avonds heb ik maar vriendelijk afgeslagen.. 

We hebben gisteravond in het Nederlandse tentje gegeten wat op de strip zit. We werden vriendelijk ontvangen en het eten smaakte weer prima. Wat wel leuk was, was dat er een pooltafel stond, ik kan het niet heel goed, maar ik vind poolen best leuk! Een klein jochie was op zijn moeder aan het wachten totdat hij kon spelen en dat vond ik zielig. Dus hebben we even samen pool gespeeld. Hij kon het nog helemaal niet dus samen met een andere local hebben we hem even wat geprobeerd te leren. Super gezellig . Daarna heb ik nog even tegen een ober gespeeld en gewonnen! We kregen wat te drinken van het huis en op het eind vroegen 2 obers onze nummers, dus we hebben wat uitgewisseld. We hebben deze jongens bestempeld als betrouwbaar dus dat is oké. Na een paar foto's zijn we weer richting het hotel gelopen. We worden nog steeds veel aangesproken, maar in het bijzonder valt de 'happy dancer' ons lastig. Een man die vorige week in niets anders dan een roze speedo badpak en een ballenknijper liep. Erg irritant. Maar gisteravond liet hij zich redelijk afwimpelen. 

Trouwens, het festival wat ik laatst benoemde (waarom ook de stoffen zo goedkoop zijn nu) is het offerfeest. Het grootste gedeelte van de bevolking hier is moslim. Alle eerstgeboren zonen heten Lamin, wat staat voor Mohammed. Alle eerstgeboren dochters heten Fatou. Ze hebben best grappige acties vanwege het offerfeest. Op de radio hoorden we een commercial waarbij je 50 Dalasi van je beltegoed in kon zetten, en dan maak je kans op een ram voor het offerfeest. Best grappig toch?! Stel je eens voor dat we dat in Nederland zouden doen; dat je bijvoorbeeld een konijn kunt winnen met Pasen als je je mooist versierde ei opstuurt ofzo. Misschien nog niet eens zo'n slecht idee . Hoewel het overgrote gedeelte van de bevolking moslim is, zijn er ook nog andere religies. Simon liet ons langs de weg een plek zien waar een moskee naast een katholieke kerk stond. De mensen leven ondanks hun verschillende religies in vrede naast elkaar. 
Vandaag ging onze laatste dag in. 
Poeh, en dan moeten we straks weer terug naar ons haastige leventje. Het leven dat gewoon door is gegaan ondanks dat wij er even tussenuit zijn geknepen. Hopelijk hou ik de African Time nog even vast en ben ik niet gelijk weer ingeburgerd. Al zal dat wel niet het geval zijn denk ik haha. We gaan vol goede moed weer verder waar we gebleven zijn en we kunnen terugkijken op een fantastische vakantie! 

Dus voor nu is het; Dag land dat ruikt naar een constant brandend haardvuur. Met je zoet ruikende, vriendelijke en ook gekke inwoners. Met je mooie groene natuur en een groot verschil tussen arm en rijk. Met je vele muggen en vliegen, en met dingen die ik nog steeds niet allemaal heb kunnen zien... Tot ooit! 

Oja en om het nog even lekker cheesy af te sluiten, een stukje uit het liedje Orinoco Flow; 

"Carry me on the way to the land I've never been. Carry me on the ways to the lands I've  never seen." - Enya