El Nido, El Nido

Onze avonturen gaan verder! Gelukkig was het weer lief voor ons en het zonnetje scheen toen we afscheid namen van de geweldige mensen van de Sanctuaria Treehouses. Ik heb m'n kitten nog even geknuffeld en daarna verdwaasd achtergelaten. Onze driver Rexlie heeft ons per trike naar het stadje Coron gebracht, weer een fantastisch groene rit door de jungle van Busuanga. Aangekomen in Coron (en verbaasd hoe druk en toeristisch het daar is) hebben we de pinautomaat even leeg getrokken, want ons is verteld dat er in El Nido geen pinautomaat is. Beetje lastig als je dan niet genoeg geld bij je hebt en je bijvoorbeeld wat wil eten =). 

Maar goed, we zaten aan boord van de Montenegro Lines en we waren op weg naar El Nido. In ongeveer 4,5 uur zijn we hier heen gevaren. En dit was nog de snelle boot, ik wil er niet aan denken hoe lang de gewone boot had geduurd. Onderweg zie je mooie bounty eilanden in de blauwe zee liggen, de golven spatten op en het zonnetje schijnt. In de verte verschijnen wat donkere wolken en een kleine regenbui volgt, maar dat is niet erg, want aangekomen in El Nido, is het droog. 

Ik had wel verwacht dat het een enorme badplaats zou zijn, maar eigenlijk is het een kustlijn volgebouwd met hotelletjes en restaurantjes. Een soort 'bebouwd kommetje' wat afsteekt tegen de gigantische zwarte en stijl omhoog lopende rotsen van het eiland. El Nido zelf is redelijk druk en toeristisch maar je merkt dat het nog in opkomst is. De mensen zijn nog vriendelijk en als je 'nee' zegt dan praten ze je niet na en maken ze geen rare geluiden. Je merkt dat je hier als toesist erg welkom bent en men vliegt gelijk als je iets vraagt of als je iets zoekt. Ook hier is het vervoersmiddel de trike en de prijzen liggen relatief laag. Evenals van het eten en van bijvoorbeeld water, perfect stadje om even een paar dagen te landen! 

Nadat we ter plekke ons hostel hadden geboekt en wat hadden gegeten, zijn we met een trike naar ons hostel gebracht. Na een nacht lekker slapen in een kamer met airco en een (weliswaar gedeelde) badkamer met warme douche, zaten we de dag erna fris en fruitig aan het ontbijt. Wat zullen we eens gaan doen? 

Nou het zonnetje scheen heerlijk dus we besloten naar het plaatselijke Las Cabanas Beach te gaan. Ook wel het Maremegmeg strand genoemd. Één van de vele stranden in de omgeving van El Nido. Een wit strand met palmbomen, niet te druk en de zee was heerlijk om in te zwemmen. Op de heenweg ontmoeten we Aurelio, onze trike driver. Helaas kregen we nog na geen 5 minuten een lekke band en moesten we Aurelio achterlaten, een familielid van hem bracht ons naar Las Cabanas. Na een relaxte dag hebben we een fantastische zonsondergang mogen aanschouwen, het kleurspel in de lucht is schitterend om te zien. En toen de zon onder was hebben we met onze voeten in de zee gedineerd bij kaarslicht. Onze wandeling terug was zo donker dat we hebben geprobeerd de sterren te fotograferen en wauw, wat zijn er een hoop dingen die wij met het blote oog niet kunnen zien! Duizenden sterren op één enkele foto. De technologie van tegenwoordig.. 

We hebben nog een drankje gedaan bij een beach bar. Ik dacht; 'laat ik een long Island ice tea nemen'. Ervan uitgaande dat het dus gewoon ijsthee was. Maar daar gaat dus een flinke lading drank in! Ik drink alleen met de feestweek en verder nagenoeg niet dus na een half glas had ik 'm al lekker zitten. Gelukkig heeft Carlo m'n glas verder leeg gedronken. We konden het ook niet al te laat maken want de volgende dag stond onze eiland-hop tour op het programma. Je hebt hier tour A t/m D en elke tour bezoekt een aantal eilanden. Er zijn er dus best veel! Men zegt ook dat je niet in El Nido bent geweest als je geen tour hebt gedaan. Nou prima, dan boeken we er één! 

De dag van onze tour begon 's ochtends met een enorme regenbui, dat begon al goed. Het bleef grijzig en aangekomen bij onze boot (lekker stuk door de zee dus al doorweekt) hesen we ons in onze zwemvesten en voeren we naar open water. De wind was erg hard dus de golven en de stroming ook erg aanwezig. Maar het was te doen! In het begin dacht ik; meh, zwemvesten.. Maar er werd uitgelegd dat het natuurlijk voor onze eigen veiligheid was en dat als we ondiep gingen snorkelen, we in ieder geval niet te snel op koraal zouden stappen. Ze zijn daar wel een soort van zuinig op gelukkig. Onze eerste stop was de small lagoon. Een zoetwatermeer gelegen tussen de hoge rotsen. Met onze kajak (echt niet dat ik ging zwemmen!) betraden we het stukje natuurwonder en peddelden we rond in het helderblauwe meer. Gekke kwalletjes zwommen rond onze boot. Krijsende aapjes op de achtergrond. Zonnetje hoog aan de hemel. Perfect. 

Terug in onze kajak naar de boot, de zee werd steeds ruiger en de golven hoger. Best een opgave om dan heelhuids terug bij de boot te komen. Ook bij onze tweede stop; de Big Lagoon, hadden we onze kajak nodig. Weer helderblauw water met zoveel verschillende soorten koraal en zwemmende visjes.. De natuur laat ons zulke mooie dingen zien! Op onze weg terug naar de boot konden we nog net zien hoe de Chinese gasten omkiepten met hun kajak, stiekem vonden we dit wel een beetje typisch. Het waren ook echt van die onhandige toeristen die ook middenin de lagoon in hun kajak gingen staan enzo. We waren ook niet verbaasd toen we ze zagen drijven. 

Onze derde stop was Shimizu Island. We konden niet aanleggen bij het strand omdat de wind en de hoge golven roet in het eten gooiden. Snorkelen werd ook een beetje lastig want we hoorden dat er wel redelijk wat vis zat. We aten onze lunch en hoorden een man praten over onze volgende bestemming (Puerto Princesa). We zijn bij hem gaan zitten en omdat de man alleen was, vroegen we hem het gebruikelijke; wie, wat, waar, waarom? Het bleek een Duitse meneer te zijn die advocaat was geweest en 6 jaar geleden zijn hele hebben en houden heeft verkocht om te gaan reizen. Hij gaf ons het advies om vooral ons eigen hart te volgen en niet doen wat anderen van ons verwachten dat we doen. We hebben maar één leven en daar moeten we mee doen wat we zelf willen. Hij was ondertussen in meer dan 200 landen geweest en twijfelde er geen moment aan om terug te gaan. Fantastisch toch?! Als je voor jezelf die keuze kan maken en alles achterlaat om te doen wat jij wil. Om alles uit het leven te halen wat er in zit. Om te kunnen zeggen; dit ga ik doen want dit maakt mij gelukkig. En om niet bang te zijn om fouten te maken want, je komt altijd wel weer op je pootjes terecht. Zucht... 

Na onze stop bij Shimizu Island gingen we op weg naar 7 Commanders Beach. De wind werd alsmaar harder en de golven hoger toen we op open water kwamen. Het leek deadliest catch wel, alleen dan zonder vis en op een iets zwakker bootje. Er lag een andere boot met toeristen voor anker midden op zee en het bleek dat ze problemen hadden met de motor. Duimpjes omhoog voor onze kapitein want hij aarzelde geen moment en gooide meteen een touw om ze naar het strand te slepen. Nu fungeerden we dus ook nog eens als sleepboot! Uitjes met ons zijn echt nooit saai, we maken echt altijd wel iets geks mee! Na een lange en trage tocht over open zee kwam 7 Commanders Beach in zicht. Weer een mooi wit strand omgeven door palmbomen. Het strand is vernoemd naar 7 Japanse commando's die na de tweede wereldoorlog neerstreken op het strand om daar hun laatste jaren te slijten. Geen slecht plekje als je het mij vraagt! 


Het lijkt trouwens wel alsof we van het weer niet het water op mogen want, zo onstuimig als het bij onze tour was, zo zonnig was het de dag erna toen we naar Nacpan Beach gingen. Een uurtje met de trike en nog lekker verstopt van het massatoerisme. Dit was het heerlijkste strand tot nu toe! Golven van bijna 2 meter sleurden je over het strand heen, super leuk om daar overheen te springen natuurlijk. Ons kleine vriendje Kevin vond dat ook. Dit Filipijnse jongetje kleefde aan ons vast in het water, super lief. Ik zou op Nacpan wel een huisje willen kopen.. Nacpan is onderdeel van het zogenaamde "Twin Beach". Dit zijn twee stranden; Calitang Beach en dus Nacpan Beach. Een apart gezicht hebben we gezien op Google. Toen we er naar toe wilden lopen stuitten we op een groot bord. Iemand heeft een rechtszaak aangespannen omdat die persoon claimt Twin Beach in bezit te hebben. Het was dus niet veilig genoeg om de grond te betreden, best jammer. Het is een mooie plek en alle stranden worden door de Filipino's goed onderhouden. Een rijk iemand moet dan een mooi stukje natuur claimen.. Overal staan ook borden op privéterreinen dat het land niet te koop is. Ach, dan maar zo.  Maar Nacpan Beach was ook heerlijk! Het grappige hier is dat de koeien niet op een weiland grazen, maar op grasland tussen de palmbomen en tussen de kokosnoten. 

'S avonds vertoeven we tussen de vele restaurantjes met lokale specialiteiten. De Filipino's kunnen echt ontzettend goed koken want wat we ook eten, het één smaakt nog lekkerder dan het ander. Bij het plaatselijke bakkertje hebben we broodjes gekocht. Ten eerste kost het bijna niets en het brood is hier zo lekker zoet, echt een traktatie! 

Vanmorgen zijn we vanuit El Nido in een minibus vol met Filipino's vertrokken naar de hoofdstad van dit eiland; Puerto Princesa. De rit er naartoe was nog hobbeliger en er waren meer bochten dan menig achtbaan in de Efteling. De chauffeur had er flink de vaart in en stopte voor bijna niets. Op de website stond dat het 5 tot 6 uur zou duren maar we hebben er krap 4 uur over gedaan. Turbo! De muziek in de auto hoorde precies bij de rijstijl van de chauffeur; nog fouter dan het foute uur op Q-Music. Maar al met al weer een hele beleving om 4 uur lang door de jungle heen te rijden. Langs huisjes te komen die meer uit elkaar vallen dan dat ze overeind staan en ja, er is gewoon zoveel te zien.. Straks gaan we naar de stad zelf, even kijken wat daar allemaal is. 

We zijn nu 10 dagen van huis weg, we hebben al zoveel gedaan en beleefd... Er komt nog veel meer! Dit is zo verslavend, soms stressvol maar toch ook zo rustgevend. Want als we hier één ding hebben geleerd, is dat je je compleet moet overgeven aan het Filipijnse leven. Verzetten heeft geen zin. Nou, daar kan ik eigenlijk wel mee leven. 

Tot schrijfs! Kus Lisette & Carlo