Merry Christmas, luxe en toerisme.

Hallo allemaal! We hopen dat jullie heerlijke kerstdagen hebben gehad. Wij in ieder geval wel! Gelukkig hebben we tickets kunnen bemachtigen voor een boot naar Siquijor. Op 24 december vieren ze kerst in de Filipijnen, dus het was overal razend druk! Hele hordes mensen volgeladen met kerstcadeautjes die hun familie op gingen zoeken. De reguliere boten zaten 's ochtends vroeg al vol dus hebben we de snelle boot van in de middag genomen. Wat dus wel betekende dat we bijna 5 uur bij een plaatselijk koffietentje hebben gebivakkeerd, want we waren natuurlijk al uitgecheckt bij ons hostel. Om 7:00 uur waren we in de haven en onze boot vertrok pas rond 13:00 uur. Maar goed, we hadden wat te eten en te drinken en airco. En vele bedelaars en kinderen die kerstliedjes zongen. Dat wordt op een gegeven moment wel irritant hoor, "Merry Christmas" zeggen en dan je handje ophouden. We zeggen dan ook structureel nee want als je eenmaal begint met geven.. Dan blijven ze komen. 

Met een klein half uurtje varen meerden we aan in de haven van het eiland Siqujior. De witte strandjes en de helderblauwe zee lachten ons tegemoet en het zonnetje scheen hoog aan de hemel. We werden met een busje opgehaald en kregen gelijk een koud handdoekje en wat te drinken. Heel wat anders dan zwetend op een trike en je tas in de gaten houdend naar je hostel gaan. Het personeel van het hotel is erg vriendelijk en vertelde dat het een half uurtje zou duren voordat we bij het resort waren. Het ligt boven op een klif en ik kan jullie vertellen dat het uitzicht werkelijk spectaculair is. Een panorama van de zee, zo ver je kunt kijken. Een heerlijk zwembad en onze kamer, nouja villa, is heerlijk vertoeven na al die hostels. Ons bed wordt opgemaakt en we hebben een badkamer in de buitenlucht. Met warm water! Wat een luxe na al die hostels.. Een leuk weetje is dat we het resort de eerste dag helemaal voor ons alleen hadden. Dat is raar! De bediening is hier ook super goed, en het eten is weer heerlijk. Echt wel weer even wennen dus. Ons kerstontbijt was zo uitgebreid dat we het niet eens op kregen. En we hebben onze hele eerste kerstdag kunnen vertoeven bij het zwembad en in de zon. We hebben de zonsondergang meegepakt en na een lekker diner hebben we geprobeerd de sterrenhemel te fotograferen. Dit was nog wel een dingetje want men kookt hier op een haardvuurtje. Dus de lucht was telkens bewolkt. We hebben wat plaatjes kunnen schieten dus dat is mooi meegenomen! Zo leuk om je weer eens te verdiepen in ons eindeloze sterrenstelsel, zo'n bijzonder iets ook! We werden vergezeld door de kat van het resort; Chili en de hond Machi kwam af en toe ook even kijken. We hebben iets met dieren geloof ik, we trekken ze aan ofzo. Maar niets minder gezellig dan knuffelend met kat en hond naar de sterrenhemel turen. 

Na een dag relaxen waren we op tweede kerstdag klaar voor wat actie. Bij het resort hebben we een scooter gehuurd en we begonnen aan onze tocht over het eiland. Super leuk dat je zelf kunt kiezen waar je heen gaat want, zo ontdek je de leukste plekken. Siqujior is een eiland met steile wegen omhoog en omlaag. Of nouja wegen, zandpaden met enorme gaten erin. Alleen de mainroad is goed begaanbaar. Voor Carlo een hele opgave om te rijden want hij heeft in geen tijden meer op een scooter gezeten. En dan heb je mij ook nog eens achterop! Maar dikke duim omhoog! We zijn overal heelhuids aangekomen. Onderweg hebben we een kleine en lokale waterval ontdekt; de Locong waterval. Tussen de huisjes door en een pad af naar beneden ligt deze verscholen in het groen. Hier komen de locals om te zwemmen en ze vonden het dan ook erg leuk om ons daar te zien. Na een korte zwemstop zijn we weer door gereden. Ondertussen wordt je door iedereen lachend aangekeken en wordt je een vrolijk kerstfeest toegewenst. De zon brandde hoog aan de hemel en tussendoor zijn we even gestopt op een parelwit strandje om bij te komen. Toeristen zijn er weinig op Siqujior en de lokale bevolking is ook nog wat huiverig voor het eiland. Siqujior staat namelijk bekend om de voodoo en de healers. Deze schijnen hoog in de bergen te wonen. Heel toevallig lag er een leuk koffietentje in de bergen en daarna hebben we de tussenweg door de bergen genomen terug naar ons resort. Helaas zijn we geen healers tegengekomen, dat was wel spannend geweest! Wel hebben we onze ogen uitgekeken op de kliffen met uitzichten tot aan de zee. Groen overal waar je kijken kon, een oorverdovende stilte. Wat is de natuur hier prachtig en mooi om te zien is, dan men wegen 'mee' bouwt met de bergen. Men past zich aan met wat men hier heeft. Kindjes spelen met binnenbanden van auto's, maken schommels van hout en zoeken schelpjes en krabbetjes in het water. Soms is er een feestje midden op straat en als je daar langs rijdt, vormen de mensen een haag en willen ze je allemaal een high five geven. Je voelt je hier gelijk welkom ook al ben je anders. De eenvoud hier is zo mooi. Want het is en blijft een derdewereldland. 

Die avond hebben we nog even gekeken naar de lucht toen het onweer dichterbij kwam. Gewoon alleen lichtflitsen, geen donder. Een staartje van de ondertussen uitgegroeide supertyfoon Nina? Wat vreselijk om je kerstdagen door te brengen in een opvangcentrum. We hebben Nina goed in de gaten gehouden omdat ze waarschijnlijk ook gebieden zou treffen waar wij heen wilden gaan of nog zouden gaan. We hebben onze plannen iets aan moeten passen maar ach, wij zaten hoog en droog. Uiteindelijk heeft Nina 6 kostbare levens genomen en zijn tienduizenden mensen hun huizen en bezittingen kwijt. Hulp komt moeilijk op gang maar we kunnen niet zoveel doen.. Heel raar om te weten dat er een paar eilanden verderop een storm raast die alles verwoest, terwijl wij in het zonnetje op een bedje bij het zwembad liggen. Zo dichtbij en toch zo ver weg. Maar veel doe je er niet aan. Gelukkig is Nina nu weg uit de Filipijnen en kunnen de mensen beginnen met puin ruimen. Jammer genoeg een kerst om nooit meer te vergeten.. 

Op 27 december zijn we met de boot naar het eiland Bohol gereisd. Vanuit daar zijn we door gegaan naar het eilandje Panglao. Niet echt een boeiend eiland, meer het Bali van de Filipijnen. Ontzettend veel toeristen en heel veel verkeer. Ons hostel was prima maar wel gelegen aan een drukke weg en 's nachts was er veel luide muziek. Niet zo heel lekker slapen dus.. We hadden gelezen dat we vanuit hier ook een tour konden doen naar de walvishaaien in Oslob. Wel wil ik even laten weten dat we dit project zeker niet supporten. De walvishaaien worden hier gevoerd en dit is super slecht voor het ecosysteem. We wilden eerst naar Leyte gaan maar dit gebied is getroffen door Nina. En ja.. We wilden ze wel graag zien.. Dus daarom hebben we toch gekozen om deze toeristische trekpleister te bezoeken. En toeristisch is het zeker! Met de boot was het vanaf Alona Beach ongeveer 2 uur varen. Maar eerst werden we door de man opgehaald waar we de tour bij hadden geboekt. Met z'n 3en op Julius zijn motor. Waar ik al bij opstap een flinke alcohollucht rook. Onze Julius had de hele nacht doorgehaald zodat hij ons op tijd (5:40 uur) op kon halen. Heel aangekomen bij het strand vertelde hij doodleuk dat hij de hele nacht had gefeest en gedronken. Mijn standje was dan ook wel op zijn plaats want bozer kan je me niet krijgen. Onverantwoordelijk om voor een paar 100 peso's een paar mensenlevens op het spel te zetten. Maar oké, we gingen naar Oslob. Bijkomend dingetje was dat we zo overhaast hadden geboekt, dat we geen tijd meer hadden om iets te eten te halen bij de supermarkt. En het ontbijt vind ik toch wel het belangrijkste begin van de dag. Chagrijniger kan je me niet krijgen, maar oké, we gingen naar Oslob. Aangekomen bij een kleine haven werden we overgeheveld naar een trike voor het laatste stuk naar Oslob. We deelden onze trike met een Duits stelletje, onze reddende engelen bleek later. Want niemand had ons verteld dat de prijs die we hadden betaald alleen maar voor de boot was.. De trike heen en terug, de entree voor het zwemmen met en nog een fee kwamen er bovenop. Al met al hadden we veel te weinig geld bij ons. Toen we daar achter kwamen bood het Duitse stel ons gelijk aan om ons het geld te lenen zodat we niet voor niets naar Oslob waren gereisd. Ze hadden het zelf ook een keer meegemaakt en wisten dus hoe vervelend het was om zonder geld te zitten. Weer een les geleerd; geen overhaaste beslissingen nemen en altijd het dubbele van wat je aan geld denkt nodig te hebben meenemen.

Dankbaar hebben we bijna 2 uur gewacht. In de brandende zon en verziedende hitte totdat bootje nummer 411, ja 411 werd omgeroepen. We denken dat er ongeveer 500 bootjes per dag op en neer gaan. Een goudmijn dus. Met een kleine kano werden we het water op gevaren en temidden van een aantal andere bootjes werden we vastgelegd. Toen mochten we het water in. Wat je dan ziet is wel cool, want de whale sharks komen best dichtbij! Deze grote en vriendelijke reuzen zwemmen op hun dooie gemakje door het water en af en toe krijgen ze een hap eten toe gegooid. Ik weet niet hoe groot ze waren maar we denken een meter of 10-12. Je mag 30 minuten in het water liggen, lang genoeg hoor. Achteraf is het toch wel cool, maar als we het anders hadden kunnen doen, dan hadden we dat zeker gedaan. 

Omdat we Panglao niet zo heel boeiend vonden zijn we vandaag met de fast ferry naar het eiland Cebu gereisd. Hier hebben we een hotel totdat we op 31 december naar het zogenoemde 'party island' Boracay vliegen. Hier slijten we onze resterende dagen want, nog een week en dan moeten we al weer naar Manilla! De tijd gaat best wel snel zo. Cebu City is wel echt weer een mega stad met z'n mega winkelcentra. Alles super groot en over the top. De kerstlampjes zijn wel erg leuk en geven toch wel weer een soort van kerstgevoel. Rare gewaarwording om in de brandende zon kerst te vieren. Morgen gaan we nog even de stad verkennen en dan zien we het wel weer. Waarschijnlijk gaan we op Boracay nog wat dingen ondernemen want het schijnt een mooi eiland te zijn. 

Voor nu weer bedankt voor het lezen ik zal op Facebook een paar foto's neerzetten. 

Tot schrijfs! Liefs van ons.