Een goed begin..

Is het halve werk. Althans dat zegt men. 

Hallo iedereen! Wat leuk dat jullie ons weer willen volgen op onze reis. Deze keer 4 weken lang door de Filipijnen. Waarom we dit land hebben gekozen? Eigenlijk geen idee! Het was toen we onze tickets boekten vrij rustig en het leek ons mooi, dus vandaar dan maar. Het is nu in Manilla erg onrustig vanwege de politiek leider die de drugsdealers weg wil hebben. We krijgen er weinig van mee gelukkig. Al staan de kranten er 's ochtends wel vol mee. 

Maar goed, een goed begin is het halve werk. En als het een goed begin was, dan was het ook een stuk minder werk geweest! Onze voorbereidingen zijn prima, je tas een avond van tevoren inpakken is dan ook geen probleem. De tickets waren een paar maanden geleden al geboekt dus; check, we zouden aankomen in Manilla! Maarja.. 

Waar het probleem begon; Schiphol, of eigenlijk, China Southern Airlines. Die de vlucht die wij zouden nemen hadden overboekt. Dit schijnt normaal te zijn omdat er vaak mensen afzeggen en er dus stoelen vrij komen maar, na zoveel voorbereidingen is het toch niet fijn als je bij de balie komt en te horen krijgt dat je op de 'stand-by' lijst staat en je misschien niet mee kan. Om te huilen. Maar volgens de dame van de balie kwam het meestal wel goed. 

Vlak voor het boarden zijn we nog met een trillend lipje naar de servicebalie gelopen om te vragen of we alsjeblieft mee konden met de vlucht. Gelukkig, dat kon! Wel in een vliegtuig vol chinezen. Wel een gek volk, ze zijn best vies (boeren en gapen en schrapen heel vies met hun keel en halen super vaak heel vies hun neus op. Oja en ze eten heel luidruchtig). Maar op zich ook wel aardige mensen omdat ze plaatsen wilden ruilen zodat Carlo en ik naast elkaar konden zitten in het vliegtuig. Afijn, wij op de vlucht naar Bejing. 

Aangekomen op Bejing. Het tijdsverschil is nu 7 uur later dus even wennen dat we van 12 uur 's nachts onze tijd naar 7 uur 's ochtends waren gegaan. En jeetje. Was een zooitje ongeregeld is het op het vliegveld van Beijing! Onduidelijk aangegeven waar we heen moesten, en ook als je op doorreis was moest je een arrival en departure card invullen. Wat volgens de stewardess niet hoefde. Dus haasten. Paspoort laten zien, baliemevlouw snapte niet dat we al ingecheckt waren voor de volgende vlucht. Dus wachten op assistentie. Die snapte het ook niet. Tik tak, tik tak, nog een half uur voor onze volgende vlucht zou vertrekken. Eindelijk door gelaten, keihard moeten rennen voor de bagage. KEIHARD moeten rennen naar de incheckbalie om de bagage door te laten sturen, want doorlabelen naar de eindbestemming betekend iets héél anders in China. Oftewel niet mogelijk. We staan nog geen 3 minuten bij de incheckbalie en onze paspoorten zijn bijna klaar als het systeem de melding geeft dat de gate gesloten is en het vliegtuig vertrekt. 

Zonder ons.. 

De vlucht van een uur later haalden we ook maar net aan, maar goed, op weg naar Guanzou, onze volgende tussenstop. Maar omdat onze vlucht vertraging had en we natuurlijk al een vlucht later hadden zat er nu ook heel weinig speling tussen onze overstap. Dit resulteerde in weer een enorme renpartij over het vliegveld MAAR.. we haalden op een haar na onze vlucht. 

Dus op naar Manilla! Onze bagage in het vliegtuig en wij ook! Althans, dat dachten we want aangekomen op Manila airport bleven we maar wachten. En wachten. Totdat er een mannetje naar ons toe kwam met de vraag of onze bagagelabels overeen kwamen met de nummers die hij op zijn lijstje had staan. En ja hoor; onze bagage was achtergebleven in China.. Het kwam 's avonds pas met de laatste vlucht mee en dan werd het de dag daarna bij ons hotel afgegeven. Maar ik kan jullie vertellen: 3 dagen in dezelfde kleding lopen is echt geen pretje! Maar wat moet je anders? 

Ons hotel hier in Manilla is trouwens wel erg mooi, er zit een mega mega mega zo groot heb je het nog nooit gezien winkelcentrum om de hoek waar ik gerust een week continu zou kunnen shoppen. Compleet met bioscoop, schaatsbaan en bowlingbaan. Het contrast is ook hier erg groot. Het 'normale' volk loopt rond in de winkels en buiten op straat staan de wat armere verkopers en slapen de mensen op straat. We zijn een klein rondje gelopen maar de lucht is hier zo vervuild dat je het niet lang uit houdt op straat. Ook ligt er erg veel vuil en is het riool goed te ruiken. Wel zijn de mensen erg vriendelijk en verkopen ze op elke hoek van de straat wel iPhones en Samsung telefoons. 

Morgen vliegen we door naar het eiland Busuanga. Hier gaan we een aantal dagen relaxen voordat we weer naar de volgende plek reizen. We zullen jullie op de hoogte houden, maar het zal regelmatig voorkomen dat we geen stroom of internet hebben. Dus jullie horen wel weer van ons! Bedankt voor het lezen van dit (nog niet) zo boeiende verhaal, we gaan nog veel meer mooiere plekken bezoeken! Maar voor nu; 

Wisten jullie dat;

* Een euro ongeveer 52 peso's is? Een flesje water kost ongeveer 10 peso's, omgerekend nog geen 20 cent! 

* De mensen hier best klein zijn? We steken er vaak met kop en schouders bovenuit. 

* Dit een katholiek land is? En we dus overspoeld worden met kerstlampjes en versiering en ja ook met de liedjes op de radio =). 

* Ze de Mac Donalds hier ook kennen en de MacSpaghetti verkopen? 

* De Filipijnen ongeveer 7000 eilandjes telt? De meeste daarvan zijn nog onbewoond. 

* Je in het winkelcentrum gewoon en public karaoke kunt zingen? 

Zo, dat was het even voor nu.

Liefs Lisette & Carlo